حضرت علی (ع) در توصیف ستمگری و فساد حکومت بنی امیه در نهج البلاغه چنین می فرمایند
سوگند به خدا
بنی امیه چنان به ستمگری و حکومت ادامه دهند که حرامی باقی نماند جز آنکه حلال شمارند ،و پیمانی نمی ماند جز آنکه همه را بشکنند ، و هیچ خانه ای وجود ندارد جز آنکه ستمکاری آنان در آنجا راه یابد و ظلم و فسادشان مردم را از خانه ها کوچ دهد ، تا آنکه در حکومتشان دو دسته بگریند ،
بنی امیه چنان به ستمگری و حکومت ادامه دهند که حرامی باقی نماند جز آنکه حلال شمارند ،و پیمانی نمی ماند جز آنکه همه را بشکنند ، و هیچ خانه ای وجود ندارد جز آنکه ستمکاری آنان در آنجا راه یابد و ظلم و فسادشان مردم را از خانه ها کوچ دهد ، تا آنکه در حکومتشان دو دسته بگریند ،
دسته ای برای دین خود که آن را از دست داده اند و دسته ای برای دنیای خود که به آن نرسیده اند .
یاری خواستن یکی از دیگری ،چون یاری خواستن برده از ارباب خویش است که در حضور ارباب اطاعت دارد و در غیبت او بدگویی می کند .
در حکومت بنی امیه (!) هر کس به خدا امیدوار تر باشد بیش از همه ،رنج و مصیبت می بیند ، پس اگر به بلا و گرفتاری مبتلا گشتید ، شکیبا باشید که سر انجام ، پیروزی با پرهیزکاران است .
این خطابه امیر المومنین برای من خیلی ملموس و آشناست ،
یا من ، عمر جنتی دارم که زمان حکومت بنی امیه را بیاد می آورم و یا اینکه حکومت امروز مرا یاد امویان می اندازد
قضاوت اش با شما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر