اعتصاب غذا تنها حربه ی زندانیان سیاسی شده برای رساندن صدای اعتراض خود به گوش جهانیان، به گوش حاکمیت، به گوش قاضیانی که احکام بی رحمانه و ناعادلانه ی خود را صادر می کنند تا بیش از پیش نشان دهند که چه اندازه دور از سیستم قضائی مستقل عمل می کنند. همان هایی که این فریادهای اعتراضی را نمی شنوند، یا خودشان را به نشنیدن می زنند تا فاجعه بیافرینند. همان ها که جان این انسان ها برایشان ذره ای اهمیت ندارد و مرگشان برای اینان، شادی و رضایت می آفریند.
مگر بعد از اتمام این اعتصاب غذاها، اگر پایانی داشته باشد، آسیب های ناشی از آن هرگز التیام خواهند یافت؟ چه کسی است که نداند؟! ایستادگی و بزرگواری این آزادگان است که برای همیشه طنین افکن خواهد بود. برای انسان هایی که دردشان، غم عدالت است و آزادی.
حال پس از گذشت 35 روز از اعتصاب غذای دکتر مهدی خزعلی، رزمنده ی دوران دفاع مقدس، خبرها حکایت از اعتصاب غذای محمد رضا معتمدنیا، رزمنده ی دیگر دفاع مقدس دارد که در بند 350 اوین از 20 بهمن در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی، در اعتصاب غذا به سر می برد. وی که مدت هاست از بیماری های قلبی و نخاعی در رنج است، خواستار تشخیص و درمان بی حسی انگشتان دست و خونریزی های مکرر لثه در بیمارستانی خارج از زندان بود که طبق روال همیشگی، رسیدگی نمی شود و وی در روزه ی سیاسی به سر می برد.
شرم بر شما که دلاور مردان جبهه های دیروزتان اسیر زندان های تاریک امروزتان هستند. آنهایی که جانشان را برای دفاع از شما و امثال شما با آن شجاعت و شهامت به خطر انداختند و تنها خواست و هدفشان دفاع از میهن و مردمانش بود.
درود بر همه ی آزادگان. به امید رهایی از چنگال استبداد و رسیدن به ایرانی آزاد.
مجيد-ايكاش يك درصد مردمان اين ملك اينقدر شهامت و همت داشتند، آنوقت حتي اگر سپاه و اطلاعات دو برابر مي شدند باز هم پيروز بوديم. درود خدا بر تو اي آزاد مرد
پاسخحذف