اربعین ،فقط چهلمین روز شهادت امام حسین (ع) نیست

اربعین ،فقط چهلمین روز شهادت امام حسین (ع) نیست

در جامعه ایران امروز،مناسبت های مذهبی بیشتر بصورت یک رسم در بین افراد جامعه مذهبی ما انجام می شود و کمتر به ماهیت آن مناسبت توجه ای می بینیم .

 

نگاه اکثر افراد جامعه نسبت به برگزاری مراسم اربعین حسینی هم ،دستخوش این عادت شده و کمتر به ماهیت آن در بین افراد مذهبی جامعه توجه "کلیدی" می شود .

 

مداحان اهل بیت اشعاری مانند "کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود " را می خوانند و اشک ملت را جاری می سازند، ولی انگار مداحان این اشعار و اشک ریزان این مراسم ، در کشوری بدون ظلم ، زندانی عقیدتی ، زندانی سیاسی و ... زندگی می کنند که ،اشک هایشان را خرج مظلومیت امام سوم شیعیان می کنند .

امام حسین و خانواده شان ، قبل از اینکه بدست ما پیروان بی لیاقت ، مظلوم و تو سری خورٍ یزید و یزیدان باشند ، " جسور ، بی باک ، شجاع و آزاده ، بار آمده بودند" و برای احقاق عدالت و حفظ پیکره اصلی دین رسول خدا  که بدست ، کیسه دوزان به انحراف کشیده شده بود ، با تمام توان خود و تا آخرین قطره خون ، مجاهدت فرموده اند .

 

امروزاما پیش چشمان ما ، حکومت دینی قرار دارد که بنا بود از روز اول به فرموده امامش ، ام القراء جهان اسلام باشد . پناه و آرامش بخش دلهای افراد جامعه اش باشد ،نگاه رحمانی دین را در بستر جامعه گسترش دهد ، زندان هایش از افرادی بخاطر ابراز عقیده شخصی شان خالی باشد .

حکومت اسلامی که امام امت ! در پاریس وعده احقاق اش را میداد ، اجازه نفس کشیدن و فعالیت کمونیست ها را هم آزاد می دانست و انتخاب پوشش راحق زنان جامعه اش بیان می کرد.

روز به روز که از دادن این وعده ها به مردم این سرزمین سپری میشد و بعد از آبیاری شدن نهال انقلاب مردمی ایران توسط خون های پاک چندین هزار شهید ، گویی مدعیان این مدینه فاضله ، از گفته های خود پشیمان شده بوده اند .

رسیدن به سرزمینی با این همه نعمت مادی و معنوی ، بهترین فرصت برای مذهبیون به قدرت رسیده بود تا وقت و سرمایه ملی این کشور را عمدتا صرف قسمت دیگری از شعارهایشان کرده که همانا احقاق حقوق ملت های مظلوم منطقه بودۀ و ظاهرا انجام آن ادعا ها و شعار ها راحت تر بنظر می رسید و می رسد.

 

  

غافل از اینکه در مرام یک مسلمان واقعی "چراغی که به منزل رواست به مسجد حرام است"

بعد از انقلاب درگیری هایی بین انقلابیون در جریان بود و تا بدان جا رسید که ریختن خون همرزمان سابق هم حلال شمرده میشد و یکی یکی تیشه ها بود که به پیکره اخلاق ، انصاف ، رحم و مروت ، بخشش و ... در مرام انقلابیون وارد می آمد.

اشخاص میانه رو تر و آینده نگرتری امثال مهندس بازرگان ها و طالقانی ها هم از چپ و راست افراطی عمدتا خائن ، وطن فروش ، سازش کار برچسب می خوردند و حتی شخص روحانی که باید حد و شأن اش را پیامبر گونه حفظ می کرد ، در مجلس ، بخاطر مخالفت با نظر مهندس بازرگان سیلی به گوش ایشان میزند و روحانی دیگری!! هم به جهت رضایت از این جریان ، نیش خندی را ، مُهر تایید این بی انصافی میکند .(البته خدواند جای حق نشسته و به هردو این روحانیون هم عدالت اش را اعمال کرده است)

 

آری ، آجرهای این بنا یک به یک کج روی هم چیده میشود .

 

 

در تاریخ معروف است که هر انقلابی فرزندانش را بعد از حصول پیروزی بر دشمن مشترکشان ، بخاطر تقسیم قدرت بدست آمده می بلعد، ولی تفاوت عمده همه انقلاب های تاریخ معاصر جهان با انقلاب اسلامی مردم ایران در سال 57 ، در یدک کشیدن نام یک دین بود که امروز نزدیک به 2 میلیارد نفر از مردمان جهان و حداقل 85 درصد از جمعیت امروز ایران بدان باور دارند .

 

اکثر مسلمانانی که در کشورمان زندگی میکنند به مذهب شیعه باورمند هستند و مناسبت های آنرا هم در طول تاریخ و قالبا بعد از حکومت صفویان ، بدون توجه به حاکمیت های رفته و آمده برگزار کرده اند .

ولی تنها دغدغه ای که در باور اکثر این افراد وجود دارد حفظ ظاهر است و بس . هیچ وقت مطالعه و تحقیق و حتی فکر کردن در مورد اینهمه ظلم در تاریخ اسلام را نیاز ندانسته و بدون این مألفه ها ، صرفا با اشک و عزاداری فقط نام و یاد مظلمومان تاریخ اسلام را یدک کشیده اند .

 

 

متاسفانه ، اربعین امام حسین هم از این قاعده مستثنا نبوده و مشمول همین بی مهری ها شده است .

 

بزرگترین علتی که باعث وقوع چنین ظلمی به فرزندان و خاندان پیامبر اسلام شد ، بی تفاوتی و بی انصافی مسلمین نسبت به خود و باورشان بعد از رحلت ایشان بنظر می آید .

 

 

اتفاقی که برای حکومت اسلامی ما هم افتاده و پایه های آنرا ، بواسطه خشت های کجی که در بالا رَوش چیدنش را یادآور شدم وصد البته بی تفاوتی و کنار کشیدن اکثر آحاد بیدار و فرهیخته جامعه ما نسبت به آینده و سرنوشت خود ، متزلزل و سست کرده است و مهم تر از همه وجود یک عده افراد اقتدارگرا و سوء استفاده گر از وقت ، سرمایه و آینده این آب وخاک که در اطراف رهبر نظام جمهوری اسلامی خود را مگس وار می چرخانند ، هم مزید علت این نمای کج و بد قواره که هنوز به ثریا نرسیده است شده است .

 

سوء استفاده های اقتصادی و سیاسی کلان این جماعت اقتدارگرا ، آنچنان زیاد و چشمگیر شده که حتی صدای آقای خامنه ای را هم در آورده است ، ولی ایشان برای حفظ نظام حاضر به بیان اکثر این ایراد ها نمی شوند .

 

فارغ از اینکه ایشان جزو معدود ستون های راست ایستاده این بنا هستند همه بار سنگین این بنای کج نماو بنا را آنچنان به تنهایی به گُرده می کشند که خود ایشان هم استواری خود را بر باورهای اصیل انقلابی از دست داده و کج و نا زیبا شده اند .

 

آقای خامنه ای جزو معدود روحانیون آزاد اندیش و تکثر گرایی بود که حتی بخاطر نطق جانانه ای در یک نماز جمعه در زمان ریاست جمهوریشان در دفاع از نقش انکار نشدنی دکتر مصدق در ملی کردن صنعت نفت ، مورد انتقاد صریح و تند امام قرار گرفته اند.

 

این روحانی موسیقی نواز و شعر خوان شُعرای معاصر ، آنقدر به آزادی بیان ایمان داشت که در گوش هوشنگ اسدی یکی از دوستان و هم سلولانش در زندان رژیم سابق در هنگام خداحافظی آرزوی را بیان می کند که براستی تنها راه نجات این سرزمین از طوفان سردگرمی ها ، کینه توزی ها ، مشکلات و.... است .

"نبودن حتی یک نفر زندانی بخاطر بیان عقیده اش"

ولی این روحانی امروز چشمش را به آن آرزوی شیرین بسته است .برای تحمیل عقیده اش به مردم فرمان به کشتن ، مضروب کرد و جمع کردن مخالفانش از سطح کشور میدهد . در نظامی که رهبری اش را به عهده دارد ، اِبراز مخالفت با نظامش در قانون جرم تلقی می شود و به بهانه همین جرم ، صغیر و کبیر را در زندان ها محبوس کرده اند .

از جوانان بی نام و نشان تا فرزندان شیوخ مطرح در نظامش ، همه قربانی این تمامیت خواهی اطرافیان ایشان شده و خود ایشان هم دیگر هیچ اهمیتی به این ظلم ها نمیدهد . و اما آنکس که می خواهد بی پروا و زینب وار بر وی نقد و انتقاد کند ،جایش در زندان و انفرادی ، آماده تحویل میشود و مُزدش را از ایشان دریافت می کند.

و جالب تر از همه این است که برای عزاداری حضرت در حسینۀ اش ،دوستداران و مریدان و مداحانش جمع میشوند و برای مظلومیت سید و سالار شهیدان و مقام زینب بر سر وسینه می کوبند

اربعین امام حسین نه از این رو که چهلمین روز شهادت ایشان است بلکه بخاطر رشادت و شجاعت آخرین سرباز امام حسین  ،در بیان واقعه کربلا به یزیدان ، زینب کبری بزرگ و فراموش نشدنی است .

پس اربعین فقط چهلمین روز شهادت امام سوم شیعیان نیست،بلکه بزرگ داشت مقام زنی است که بدون ترس و بغض ، و با شهامت و رشادت ،در کاخ یزید ، بنیان سست و منحرف حکومت اش را لرزاند و قیام سید و سالارش برای حقیقت را واگویه کرد.